این روزها دانشجوها به جای دفتر و کلاسور و قلم، لپ تاپ و تبلت سر کلاس می آورند. یا دائم با مبالهایشان بازی بازی می کنند. تصور کنید که سر کلاس درس می دهید و به جای اینکه چشم ها به شما باشد، سرها توی صفحه های نمایشگر کوچک و بزرگ است. گاهی یکی لبخند هم می زند. به نظر می رسد گوش هیچ کس با شما نیست. چه می کنید؟
در کلاس آموزشی تدریس این را گفتند:
با تکنولوژی آشتی کنید. دانشجویی که سرش توی مانیتور است، به احتمال قوی دارد حرف شما را در اینترنت جستجو می کند تا بتواند در بحث تان مشارکت کند. حتی اگر به نظر برسد دارد کار دیگری می کند، گوشش با شماست. ممکن است بحث شما را توئیت می کند. البته همه این فرض ها بر اساس نتایج چند پژوهش بود که بعد از بدبینی و به تنگ آمدن از مبایل و لپ تاپ سر کلاس انجام شده بود.
تجربه شخصی من این طور است که بعضی ها برای اینکه تمرکز پیدا کنند و وقتی گوش می کنند، نیاز دارند که کارهای دیگری هم بکنند مثلا روی یک کاغذ کلمات بی معنی بنویسند، خطاطی کنند، خط خطی کنند، طراحی کنند، با کاغذ اریگامی درست کنند، جدول حل کنند! و این کارها واقعا به تمرکز روی حرفهایی که می شنوند کمک می کند. گاهی لپ تاپ ها و مبایل ها همین خاصیت را در کلاس دارند.
مقررات کلاس را طوری تنظیم کنید که دانشجویان را از مزایای تکنولوژی محروم نکند.
