شب از پنجره آشپزخانه بیرون را نگاه می کردم، زیر درختان فضای سبز مشترک مجتمع، درست پشت دیوار ما، گوشهایش تکان تکان می خورد. انگار زیر برگها که پنهان شده بود چیزی می خورد.
وقتی خیالش راحت شد که کسی اطراف نیست بیرون آمد. روباه بود. عین کارتون ها روی سرپنجه هایش حرکت می کرد و سرش پایین بود. دم پشمالویش نارنجی رنگ بود. گوشهایش و پوزه اش تیز بود.
از اینکه یک روباه را وسط شهر، در حیاط پشتی ام، دیده ام، یک حس پیروزمند خوبی دارم.
ظاهرا حدود یازده هزار و هفتصد روباه شهری در لندن زندگی می کنند.
آیا وجود این همه روباه در شهر، خطری هم برای ساکنانش دارد؟ آیا این ها برای سیرکردن شکمشان به مردم یا متعلقات آنها آسیب نمی رسانند؟
پاسخحذفنه، اینها بی آزارند. بیشتر هم شبها پیدایشان می شود. ظاهرا محل زندگی شان در پارک های شهر است.
حذف